نیکولو ماکیاولی، نویسنده و سیاستمدار قرن پانزدهم ایتالیا بر خلاف امانوئل کانت فیلسوف قرن هجدهم آلمان که مبتکر اخلاق وظیفه گرا و انسان را در آن واحد قانونگذار و مجری قانون می شمرد، اخلاق منحصر به خود را داشت و او کمتر از اخلاق و مردم حرف می زد و بیشتر نصایح و مطالبش متوجه شهریاران بود

از دست آوردهای انقلاب سال 1357 زیاد بودند که یکی آزاد شدن زندانیان سیاسی بود که اتفاقاً با تلاش شبانه روزی و با هزینه زندگی و خطرات فراوان در پیروزی انقلاب سهیم بودم اما ناباورانه پس از 9 سال و برای اولین بار در پاییز سال 1366 و در کردستان عراق به دست همان زندانی سیاسی که از زندان شاه آزاد شده بود، زندانی شدم. او یک تروریست و مجرم بود در حالی که من برای آزادی به بند کشیده شدم

فرقه ای که این را می داند که از یک گفتمان جداشده باید هراسید و تبری جست و سایت شان را هک کرد، ولی حاضر نیست شکست و ناکامی را ابتدا از خود و درون خود جستجو کند بلکه مثل سابق تقصیر را به بیرون و از افشاگری و روشنگری جداشده ها می داند. به قول شاعر، هر کس که نداند جای خر بستن خویش، هم گردن خر بندد و هم گردن خویش

در اوج این شامورتی بازی، زندانیان سال 1365 در ایران قرار دارند که مجاهدین خلق در راستای پیشبرد خط ارتش آزادیبخش در عراق، هوادارانی که در ایران به سر می بردند و مخالف آمدن به عراق و پیشبرد خط جدید بودند، آنان را به روش مختلف لو می دادند تا از انبوه زندانی بتوان استفاده مختلف کرد و پس از آزادی تعدادی را به عراق کشاند

چنین تئوری و تفکراتی جز از مغز پوسیده سران جانی مجاهدین خلق که تمام راه های خباثت و فریب و دریوزگی را طی کردند که شاید چند صباحی بر عمر نحس شان بیفزایند، در نیامده است. واقعیت این است که نفرت مردم ایران از سران این جانیان به حدی است که بر هیچ ایرانی و حتی خارجی که مسائل ایران را دنبال می ‌کند، پوشیده نیست. لذا تنها نیرنگ و فتنه ای که بر علیه ملت ایران تست نکرده بودند با بسیج همگانی و توسط سالیان

بنابراین، آنچه که عضو فرقه را در مناسبات غیر استاندارد و غیر عرفی باقی می دارد، تنها اهداف و آرمان و آرزوهای فرقه ای نیست، بلکه فرقه ها خارج از مناسبات و قانونمندی های جهانشمول به رسوم و عادات و ادبیاتی منحصر به فرد دست می یابند که مختص خودشان است و عضو فرقه ضمن اعتیاد به مواد افیونی یا همان اهداف و آرمان و ارعاب سازمانی همچنین به جمع معتادین نیز اعتیاد می یابد

در پایان، دردناک ترین لحظه ام از وضعیت سازمانی است که روزی ادعای انقلابی گری و عدالت، داشت و به این خاطر از همه چیز دست شسته و به آن پیوسته بودم به روزی افتاده است که وقتی یک خبرنگار خبرگذاری الجزیره توسط سربازان درنده خوی اسرائیل با ضرب گلوله آن هم دفاع از مردم فلسطین به شهادت می ‌رسد مسعود و مریم رجوی ملعون دم بر نیاورده و پیام واضحی ندادند. این است عاقبت اختاپوس صفتان و حیله گران روزگار که جز به قدرت خود نمی

واقعیت این است که شرایط بین المللی طوری شده است که چه خواسته و چه نخواسته، فرقه های تروریسم و وحشت آفرین و جنگ طلب دیگر نمی توانند موجودیت خود را حفظ کرده و به حیات آزادانه و ننگین خود زیر سایه حمایتی سازمان های جاسوسی بعضی کشورها ارتزاق نمایند. دنیا از تک قطبی دارد به سمت چند قطبی پیش می ‌رود و یکه تازی و بحران آفرینی برای دیگران از ید قدرت مطلق آمریکای ظالم خارج می ‌شود. همین امر هم رهبری فرقه رجوی را سوزانده است و می داند که آینده ای برایش متصور نیست

درنتیجه، جنگ اگر برای مردم محروم و نظامیان و مالیات دهندگان و سایر طبقات فرودست جز زیان چیزی به دنبال نداشته باشد، برای کمپانی های نفتی و زرادخانه ها و سرمایه ها و قدرت های پوشالی که از تضعیف مردم فرودست نیرو و قدرت می گیرند، موهبتی گرانبهاست و تا روزی که این سود و زیان در میان است، جنگ است و تا روزی که جنگ است، سودش به جیب طبقات بالادست و دودش به چشم مردم فرودست

شاید آن سیاره ای که صدها و هزاران سال از ما دورتر و جلوتر است، کودکی پشت ابر کامپیوترش نشسته و دارد با سیاره ما شوخی و بازی می کند و شاید هم کم کم دارد خوابش می برد و ما را به امان خدا ول می کند و شاید هم این طور نباشد، ما فی الواقع، خودمان هستیم. خودمانی که پس از قرن ها پیشرفت و تکامل قادر به پیشگیری از یک جنگ بیهوده نیستیم